Hoe ik mezelf van het slot haal
Jun 03, 2020Voel jij jezelf ook wel eens helemaal afgesloten? Zo van, helemaal geen connectie kunnen leggen met de lichtwezens?
Dat overkwam mij deze week. Gelukkig niet tijdens de persoonlijke sessies die ik geef, maar als ik voor mezelf iets probeerde te vragen.
Alsof er een groot slot op zat.
Ik kreeg geen antwoord. En het bracht mij meteen naar een van mijn grootste angsten. Wat als ik mijn connectie verlies? Wat als het allemaal niet waar is? Wat als ik het allemaal verzin?
Impostor’s syndroom noemen ze dat in het Engels. Bedriegers syndroom.
Oh wat maakt het mij lastig. Maar tegelijkertijd houdt het mij ook zuiver als mogelijk is.
Check en dubbelcheck. Altijd. Klopt het wel wat ik doorkrijg? En nog een keer vragen.
Deze keer ging het over iets anders. Ik moest leren om mezelf over te geven. Over geven aan wat is. Niet te twijfelen. Te durven vertrouwen op wat er is en wat er komt.
Dus ik ging zitten met wat er is. En als dat helemaal niets is, is dat prima. Vrede sluiten met “NIETS”. Ik leerde dat de grootste wijsheid zat in het niets zijn, niets doen, niets weten.
Daar laat ik mijn ego los. De controle los.
En dan komt de grootste wijsheid.
De wijsheid van het zijn. En dat ik goed genoeg ben als ik alleen maar ben. Dat ik niets te bewijzen heb. Dat ik alleen maar hoeft te zijn. Mijn aanwezigheid niet hoef te verdienen.
Ik ben goed genoeg als ik alleen maar ben.
Ik hoef niet constant ten strijde te trekken om de Aarde verder te helpen. Juist daardoor houd ik het patroon van strijd in stand.
Ik stap uit de strijd. Want ik ben. En dat is alles wat er van mij gevraagd wordt.
Ik leg de verantwoordelijkheid neer. Want ik ben.
En dat is genoeg.
Nadat ik dat had geaccepteerd, kwam de volgende meditatie om deze wijsheid te verankeren in mij. Herstellen en heractiveren van de Heilige Geometrie van de Ziel.
Geniet ervan.
Van mij. Voor jou.
Want jij bent genoeg. Want jij bent.
Ik hou van je,
Inge
