

Er was eens…. Het klinkt als een prachtig sprookje, maar er is een tijd geweest op aarde waarin wezens die veel mensen alleen nog maar kennen uit “sprookjes” ook werkelijk fysiek aanwezig waren.
Misschien kan jij het je ook nog herinneren… wezens als elven, feeën en meerminnen die regelmatig de mensheid hielpen met hun specifieke kennis en vermogens.
Het was de gouden tijd van Lemurië.
En in de wateren leefden dolfijnen en meermensen, de meermannen en meervrouwen. Ze leefden in liefdevolle harmonie met elkaar. De liefde tussen hen onderling was te vergelijken met de Goddelijke Liefde tussen de Divine Father en de Divine Mother.
Ze deelden deze wijsheid en energie vrijelijk met de mensen. Zodat zij ook toegang hadden tot de heling in de heilige drie-eenheid die wordt gevormd door Vader, Moeder en Kind. Zodat zij de liefde konden ervaren en leven in de wetenschap dat ze verbonden zijn met alles en iedereen. In liefde.
Wat hebben we dat hard nodig op dit moment! Stel je voor dat we dat nu ook konden krijgen.
Door onze harten te openen en te vullen met liefde, kunnen we ook weer in liefde naar een ander kijken. Want we weten dat er geen tekort is aan liefde, we stromen ervan over.
Het enige wat we dan willen is de ander laten weten dat hij of zij gehuld in liefde is. Wat voor keuzes iemand ook maakt. Dat er geen enkele keuze is waardoor wij niet meer van hem of haar houden.
Daarom halen we deze ervaring weer naar deze tijd.
Met liefde uit de Gouden tijd van Lemurië.