Vind jij het ook zo moeilijk om te kunnen vertrouwen? Ik vind het nog altijd lastig om mij te kunnen overgeven aan een Hoger Plan, het Universum of wat dan ook. Helemaal omdat ik op de een of andere manier nog een programmering heb lopen: wie zoet is krijgt lekkers.

Maar wie bepaalt wie “zoet” is en wat dat “lekkers” is?

Op de achtergrond bepaalt deze programmering nog steeds zoveel van mijn denkpatronen en het houd mij tegen om werkelijk te vertrouwen.

Want, als je maar goed vertrouwd, als je doet wat het Universum wil, je gidsen van je willen, je Hoger Zelf je wilt laten doen, komt het allemaal goed toch? De beloning zal groot zijn. En soort van “en ze leefden nog lang en gelukkig”. Maar dan voor mijzelf.

Waar blijft mijn beloning? En als die uitblijft, als het resultaat niet was wat ik mij erbij had voorgesteld, heb ik dus niet goed genoeg vertrouwd. Moet ik dus nog meer loslaten, om nog dieper bij mezelf te komen. Want dan krijg ik het gewenste resultaat.

Maar dat is niet het Ware Vertrouwen. Het Goddelijke Vertrouwen, Divine Trust. Het is niet de werkelijke overgave. Het Ware Vertrouwen wordt dan een trucje om te krijgen wat je vanuit je ego denkt dat je wilt.

Het Ware Vertrouwen gaat over de eindbestemming loslaten. Je mee laten nemen op de stroom, van moment tot moment in de volle overtuiging dat waar je uit gaat komen, precies die plek is, waar je voor je Hoogste Goed moet zijn. Zelfs als je vanuit je ego hele andere scenario’s hebt bedacht.

Zo zat ik jaren geleden gevangen in een baan die niet meer bij mij paste, maar waar ik vergroeid mee was geraakt. Ik droomde van ervan om te doen wat ik werkelijk wilde, alhoewel ik niet wist wat dat dan was, een betere baan te krijgen waarin ik eindelijk de erkenning zou krijgen waarvan ik vond dat ik die nooit kreeg.

Ik had alles geprobeerd, dus gaf ik het op. Vertelde ik aan de gidsen dat zij het maar moesten oplossen. Het was het moment dat ik werkelijk losliet, werkelijk ging vertrouwen dat er een oplossing zou komen. Ik had immers alle andere paden en theorieën uitgeprobeerd. Behalve degene van het uit handen geven. Dat was het aller moeilijkst voor mij. Want vechten kon ik (en kan ik nog steeds). Maar de controle loslaten. Aiii… dat was moeilijk, maar het enige wat ik nog niet had geprobeerd. Dus deed ik dat.

Hoera! Een patroon doorbroken! Dus nu zou het wel tijd worden voor mijn grote beloning. En dat was ook zo.

Ik werd ontslagen.

Niet bepaald de beloning die ik had verwacht. Niet bepaald goed voor mijn vertrouwen, of moet ik zeggen mijn VERTROUWEN….

Nu jaren later ben ik zo ontzettend dankbaar dat het Universum mij heeft bevrijd, mij op een ander pad heeft geplaatst. Het is het beginpunt van mijn bevrijding geweest en heeft mij op plekken gebracht waar mijn ziel van zingt.

De beloning is er. Uiteindelijk. Maar niet zoals ik het had bedacht. Mijn beperkte voorstellingsvermogen zat zo vast dat ik niet verder kon denken dan de gevangenis waar ik in vast zat. Het enige wat ik me kon voorstellen was een ruimere of luxere cel. Ik wist niet eens meer dat ik helemaal niet gemaakt was om in gevangenis te leven.

De beloning is er. In de vrijheid. Voor ons allemaal.

Alleen ziet het er anders uit dan we durven denken. 

Durf jij werkelijk te vertrouwen? Te vertrouwen dat het goed komt, dat je geleid wordt naar waar je zou moeten zijn. Zelfs als het niet overeenkomt met wat jij in gedachten had.

Loslaten van onze gehechtheid aan een bepaalde uitkomst. Ware Vertrouwen. Dat zal leiden tot Ware Vrijheid. En dat is wie we werkelijk zijn.

Om je te helpen met Vertrouwen nam ik de volgende meditatie op: