Het verdwenen kristal
Jun 11, 2021Misschien ervaar jij het ook steeds vaker. Dat er dingen in jouw nabijheid ineens niet meer helemaal kloppen. Niet heel erg opzienbarend, maar toch wel zodanig dat je even denkt van "Hé, hoe kan dat nou?" Zo had ik laatst een ervaring met een kristal wat verdwenen was. Gewoon weg… onverklaarbaar.
Ik lag op een matras met een kristal onderaan mijn voeten in een diepe meditatie . Na afloop wilde ik haar (ze heeft een hele vrouwelijke energie) op haar gebruikelijke plek leggen. Maar ze lag er niet. Ik heb het hele matras afgezocht, de kamer doorzocht, kussens uitgeschud. Ze was er niet.
Mijn vriend hielp ook mee met de grote speurtocht. Maar ook dat mocht niet baten. Ze was weg.
Na een diepe zucht te hebben geslaakt en mezelf erin berust te hebben, keek ik nog een keer. En daar was ze dan. Mijn kristal. Open en bloot. Helemaal in het zicht.
Hoe had ik haar kunnen missen?
Ik was blij dat ik een getuige had, zodat ik zeker wist dat het “echt” was. (Ik weet het, heb je niemand anders voor nodig, maar soms is het toch wel fijn om een bevestiging te krijgen).
Ze was er weer.
En dit is maar een voorbeeld van het soort gebeurtenissen die ik steeds vaker tegen kom, en met mij ook andere Lichtwerkers. Het is alsof we ons steeds vloeiender tussen allerlei realiteiten kunnen bewegen.
In dit geval tussen een realiteit waarin mijn kristal er niet was, waar ik geen kristal had gebruikt, het had laten vallen enzovoorts, enzovoorts.
Realiteit is een illusie. Tijd is een illusie. Alles speelt zich tegelijkertijd af.
Tijd, het voelt soms zo sterk, zo solide, alsof er geen ontkomen aan is. We kijken er soms zelfs naar als de vijand. Alsof het iets is wat we moeten beheersen. Uit alle macht tegen moeten houden of juist uit alle macht vooruit willen duwen.
En als we hier in deze realiteit zitten, klopt dat ook. Soms voelt het als een soort kooi waar we in zitten. Terwijl we op een hoger niveau ook wel weten dat het een illusie is, maar het voelt wel heel echt.
Eigenlijk speelt alles zich tegelijk af. En wij zijn degenen die aan de touwtjes trekken, die de tijd kunnen beïnvloeden. Maar een van de grootste leugens waar wij in zijn gaan geloven, is dat het niet zo is. Dat wij machteloos zijn. Dat alles ons maar overkomt.
Wij leven alle levens tegelijk. Alles speelt zich af in 1 groot moment. Wij kunnen dus met terugwerkende kracht (en vooruit werkende kracht…) onze levens en tijdslijnen veranderen. Daarmee veranderen wij de werkelijkheid. En langzaamaan krijgen wij dat steeds beter onder de knie. Langzaamaan beginnen we te ervaren dat tijd vloeibaar is en realiteiten vloeibaar zijn.
Hoe meer je afgestemd bent op je verticale as, hoe meer je verbonden bent met je Hoger Zelf, hoe meer je dit soort ervaringen naar jezelf toe gaat trekken. En hoe bewuster we ons worden, hoe beter we ook de uitkomst kunnen gaan kiezen.
Er komt een dag…. Dat ik dat ook kan. Dat ik dit naadloos toekan passen. Dat is de dag dat ik door de sluiers van vergeten heenstap, en mezelf weer kan zien voor wie ik werkelijk ben: een Divine Being. Een Goddelijk Wezen. Een Godin.
Net als jij.
