Sluit je ogen. Adem een keer diep in en uit. Kijk om je heen, je bent in de Gouden Tijd van Atlantis. Je staat voor de Grote Centrale Tempel die alles verbindt. Een tastbare herinnering dat alles met elkaar verbonden is. Zie de zuivere witte kristallijnen lijnen die vanuit deze tempel stromen en alles voeden. Voel de puurheid en de zuiverheid.  Dompel je onder in dit schitterende schouwspel….

En open je ogen weer.

Was jij daar ook met mij samen? Of misschien weet jij dat je niet in deze periode op Aarde was, maar je kunt de echo hiervan in je DNA voelen.

Wat was het schitterend. En we hebben het verloren. Maar hoe is dat gebeurd? Hoe hebben we deze kostbaarheid door onze vingers laten glippen? Populair zijn verhalen over de grote rampen, explosies, overstromingen die de materiële zaken hebben vernietigd. Maar het verval begon daarvoor al. Het werd niet van de ene op de andere dag donker, nee het sloop er langzaam in.

Het begon met het verlies van integriteit wat langzaam de tempels en de centrums van de macht in sloop. Het inzetten van de kracht voor persoonlijk gewin. Langzaam maar zeker verloren we de zuiverheid en werd de energie donkerder.

Hoe heeft het zover kunnen komen? Waarom heeft niemand wat gezegd? Waarom is er niemand opgestaan toen het tij nog te keren was. En die eenlingen zijn er geweest. Maar te weinig, te zwak om iets te veranderen. Het is een trauma wat ik nog steeds met mij mee droeg. En met mij velen van jullie!

Als we nu in onze maatschappij om ons heen kijken, zien we hetzelfde. Er zijn vele voorbeelden van dingen die niet kloppen. Binnen de overheid, binnen bedrijven. En er zijn maar weinigen die dapper op staan. Die alles riskeren en zeggen: “nee, stop, dit kan niet!”

Ik begrijp het. Je hebt zoveel te verliezen. Geld, status, respect, vrienden en in sommige gevallen zelfs financiële onafhankelijkheid. En toch is het de enige manier voorwaarts. De enige manier om de Nieuwe Wereld te bouwen. Want elk systeem is gedoemd te mislukken als het niet gebouwd is op integriteit en zuiverheid.

De afgelopen week ben ik enorm uitgedaagd. Ik voelde alle bezwaren van hierboven. Was er aan de hand?

Ik was op een business event van een bekende coach. Ik had net een paar duizend euro geïnvesteerd in een programma om met deze persoon te kunnen werken (jawel, mijzelf in de schulden gestoken omdat het zo juist voelde) en keek dus enorm uit naar deze dag wat ik als een soort kick-off beschouwde.

Maar wat ben ik geschrokken! Halverwege de dag werden we ineens gebombardeerd met satanische symbolen, rode lichten, rode outfits in een donker theater. Ik voelde het tot in mijn tenen… dit was niet goed!

Totaal gedesillusioneerd kwam ik thuis. “Wat nu? Heb ik het goed gezien? Heb ik het goed gevoeld? Wat kan ik er aan doen? Maar hoe kan ik mezelf als Galactisch Priesteres nu verbinden met een programma als er geflirt wordt met satanisme? 

Dit is onacceptabel, ik moet er iets aan doen. Maar ik heb net zoveel geld geïnvesteerd. Als ik er iets van zeg, kan ik niet meer meedoen met het programma, want ze weten dan wie ik ben. Ze lachen me uit. Ze vuren de symbolen straks op mij af.”

Dit waren zo ongeveer de gedachten waar ik mee worstelde. Ik begreep plotseling zo goed waarom mensen liever blijven zitten en niet opstaan. Vooral als je inkomen afhankelijk is van of je je stil houdt of niet, is het zo’n groot risico.

Het werd mij ook helder dat ik niet verder kon gaan als Galactisch Priesteres als ik geen standpunt in zou nemen. Als ik niet zou zeggen: “Tot hier en niet verder. Dit is niet de manier waarop we een nieuwe wereld gaan bouwen. Dit is de reden waarom we in de problemen zitten. Het moet nu stoppen.”

Het begint altijd bij onszelf. We kunnen ons urenlang energetisch reinigen, maar als we vervolgens niet handelen vervolgens in de voor ons hoogst mogelijke zuiverheid, heeft dat totaal geen zin. Dat is het spirituele bypassing waar je ook wel over hoort. Spiritualiteit om je lekker bij te voelen en niet om werkelijk te groeien.

Hoe kan ik een online programma als Straalen op Aarde aan de wereld geven als ik niet straal op de voor mij op dat moment hoogst mogelijke zuiverheid?

Dus ik stond op. Met mijn hart kloppend in de keel en knikkende knieën. 

Ik belde de organisatie en vertelde wat ik heb gezien en dat het niet verantwoord was. Ik stuurde er een email over.

Ze begrepen het niet. Volgens hen had iedereen het als mooi ervaren. Ik geloof het niet. Niet iedereen. En misschien weet niet iedereen wat er achter zin. Er zijn ook heleboel mensen die met veel genoegen naar een optreden van Lady Gaga kijken.

Ik voelde me stom, wilde in een hoekje kruipen. Maar ik weet dat er ook een donkere kant aan spiritualiteit zit die ECHT is. En het is tijd om daar ook eens naar te kijken. Want alleen door te kijken naar beide kanten kunnen we groeien. Dan maken we een keuze en zeggen we: nee bedankt of ja graag. Welke keuze je ook maakt, zolang je maar weet wat je kiest. Dat is de echte vrije wil.

Ik heb mijn keuze gemaakt. Ik ben gaan staan. En dat zal ik blijven doen. Dan lachen ze mij maar uit. Dan schuiven ze mij maar aan de kant. Dan verlies ik maar mijn geld. Het is allemaal uiterlijk, illusie.

Ik ben in mijn zuivere zielenessentie gaan staan. Dit ben ik. Ik heb gekozen.

En jij?

Liefs,

Inge

PS In mijn overwegingen of het nu echt was of niet, bleven de gidsen het volgende zinnetje in mijn oor fluisteren:

If it looks like a duck, quacks like a duck, it’s a DUCK!